Αποφάσισα να γράψω για την διατροφή των παιδιών. Είναι ένα θέμα που αγαπώ πολύ γιατί πιστεύω ότι τα παιδιά είναι –σχεδόν- tabula rasa σε ό,τι αφορά τις διατροφικές τους προτιμήσεις. Μπορεί η νεοφοβία (φόβος να δοκιμάσουν καινούρια τρόφιμα) να είναι ένα χαρακτηριστικό της διατροφικής τους συμπεριφοράς, όμως αυτό είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό για την εξέλιξή τους και χρειάζεται υπομονή και σωστούς χειρισμούς από την πλευρά των γονιών.
Ευτυχώς, η ταυτόχρονη ανάγκη τους να ανακαλύπτουν, η περιέργειά τους και η εμπιστοσύνη που δείχνουν στα οικεία τους πρόσωπα τα καθιστά δεκτικά σε δοκιμές. Εδώ λοιπόν έρχονται οι γονείς που μεταξύ άλλων σπουδαίων ρόλων έχουν και την ευθύνη της διατροφικής τους εκπαίδευσης. Και τη λέξη ευθύνη δεν τη χρησιμοποίησα τυχαία.
Θα ξεκινήσω λοιπόν με κάποιες λάθος αντιλήψεις που αφορούν τη διατροφή των παιδιών.
- Τα παιδιά μπορούν να τρώνε ό,τι θέλουν, δεν έχουν ανάγκη.
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από εσάς να μάθουν να τρώνε σωστά.
Την παραπάνω δήλωση θα τη σχολιάσω και διατροφικά και συμπεριφορικά.
Οτιδήποτε επιλέξετε για το παιδί σας θα πρέπει πρώτα να είναι κατάλληλο να καταναλωθεί από εσάς. Αν για παράδειγμα αποφεύγεται τα καραμελάκια με χρώμα, δε νομίζω πως είναι πολύ καλή επιλογή και για το παιδί σας. Αν σας αρέσει το μπρόκολο αλλά θεωρείτε ότι «αποκλείεται να το φάει αυτό», δοκιμάστε το! Δεν χάνεται κάτι, το πολύ- πολύ να πετάξετε ένα κοτσανάκι μπρόκολο.
Από την άλλη, συμπεριφορικά, τα παιδιά διαμορφώνονται και εκπαιδεύονται διατροφικά μέσα από αυτές τις επιλογές. Σωστές επιλογές από μικρή ηλικία, θα είναι εφόδιο που μόνο καλό μπορεί να τους κάνει στην μετέπειτα ζωή.
- Τα υγιή παιδιά πεινάνε πολύ, τρώνε πολύ, δεν πρέπει να είναι αδύνατα.
Λοιπόν, αυτά είναι τα κατάλοιπα ενός βασανισμένου από την πείνα λαού. Ωστόσο οι εποχές έχουν αλλάξει και μπορεί οι προγιαγιάδες των παιδιών μας να προσπαθούσαν να χορτάσουν μία οικογένεια με ένα καρβέλι ψωμί όμως πλέον το πρόβλημα έχει περάσει στην αντίπερα όχθη. Τα παιδιά, κατανοούν το πότε πεινούν και θα πρέπει να τους επιτρέψουμε να έρθουν σε επαφή με αυτό το συναίσθημα ώστε να το αναγνωρίζουν αποτελεσματικά. Ενώ το παρουσιαστικό τους αλλάζει ραγδαία καθώς περνούν από τα διάφορα στάδια της ανάπτυξης, μπορεί να δίνουν την εντύπωση πως αδυνατίζουν υπερβολικά ενώ στην πραγματικότητα αλλάζει τόσο το ύψος τους αλλά και η κατανομή του λίπους τους. Το βασικότερο λοιπόν είναι να τρώνε σωστά, ποικιλία θρεπτικών συστατικά και ολοκληρωμένα γεύματα.
- Να κρύβεται περίτεχνα και ύπουλα τα λαχανικά μέσα σε φαγητά για να πείσετε το παιδί σας να τα φάει.
Ας ξεκινήσουμε με το πρώτο λάθος: η εξοικείωση με το τρόφιμο είναι εξαιρετικά σημαντική. Υπάρχουν παιδιά που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν τρόφιμα στην αρχική τους μορφή καθώς τα βλέπουν μόνο επεξεργασμένα. Δείξτε το τρόφιμο, εξηγήστε γιατί είναι θρεπτικό, μη το παρουσιάσετε αρνητικά («φάε λίγο σαλάτα και μετά θα σου δώσω γλειφιτζούρι») αλλά αντιθέτως νοστιμέψτε το. Καταναλώστε το εσείς οι ίδιοι μπροστά στο παιδί, χωρίς να το πιέσετε να κάνει το ίδιο αλλά τονίστε πόσο νόστιμο είναι για εσάς τους ίδιους.
- Να του πάρω/φτιάξω κάτι να φάει για να μη μείνει νηστικό
Αρκετά γνώριμη φιγούρα η μαμά εκείνη που θα επιμείνει να παραγγείλουμε πατάτες τηγανητές στα παιδιά «που τις τρώνε». Ή εκείνη που , “εγκληματικά”, φτιάχνει ειδικό, ξεχωριστό φαγητό από αυτό που θα φάει η υπόλοιπη οικογένεια. Τα παιδιά πρέπει να τρώνε το ίδιο φαγητό που υπάρχει στο τραπέζι για όλους και αν δεν θέλουν, δεν πειράζει. Θα πεινάσουν αργότερα.
Δίνοντας πάσα για ένα επόμενο θέμα θα πω πως πρέπει περισσότερο να μας προβληματίζει η συμπεριφορά ενός «μίζερου παιδιού» που τρώει πολύ επιλεκτικά και να σκεφτόμαστε πιθανές αιτίες, παρά το να μη μείνει νηστικό.